Dag 2 van Le Tour De Plaisir
Vrijdag 18 mei starten de mannen extra vroeg gezien het uitdagende parcours. Om de clou al direct te verklappen…. Er waren eens 17 mannen met zeer geavanceerde wielrenfietsen die een doel hadden om te behalen.. we gaan naar Winterberg. Helaas kwamen de mannen niet aan in Winterberg. Duizenden redenen zijn te bedenken wat de oorzaak is van deze mislukking: is het onderschatting, zijn het te weinig kilometers training in de benen, zijn de nieuwkomers niet op hun taak berekend (zij waren aangetrokken voor het hooggebergte, lichte klimgeiten met veel soeplesse) , heeft de navigatie een probleem of is het gewoon te zwaar voor de 17 mannen. We zullen eerlijk zijn. 185 kilometer is te veel van het goede voor de 17 strak getrainde mannen. Het gemis van 2 permanent aanwezige soigneurs breekt op. De bus kan helaas niet alle routes volgen, deels om gevaarlijke verkeerssituaties te voorkomen, deels a.g.v. slechte weg omstandigheden. Deze 2 mannen waren de grote inspirators vorig jaar naar Luxemburg.
Wat we echter ook kunnen concluderen is dat de mannen, naast goede fietsers, ook verstandige en verantwoordelijk vaders zijn. Om dieper dan diep te gaan kan gevaarlijk zijn voor toekomstige activiteiten, thuis wachten uiteraard ook weer de verplichtingen (om 22.15 uur, na menig biertje blijkt dat er zondagavond ook gewerkt moet worden!). Zodoende werd na de eerste 60 redelijk zware km afscheid genomen van 2 tempobeulen. Zij hebben de soigneurs verder geassisteerd. Na de 2e etappe van 65 km waren 3 mannen verstandig en moesten gedwongen 2 uur extra in het cafe doorbrengen wat goed is verlopen onder het genot van een biertje. De laatste 12 mannen gingen om 17.00 uur op stap voor de laatste 60 km. Na een mooie klim over een landelijk weggetje met een mooi aantal hoogtemeters waren we 3 km opgeschoten. Toen greep een nieuwkomer in….tierend en vloekend tiep hij “Ik wil niet meer verder met die vervelende Garmin. Die stuurt ons alleen maar over de lastige heuvels. We gaan via de grote weg rechtstreeks naar de eindbestemming” .
Onder de indruk van deze woorden werd besloten om eerst van Smallenberg naar Meschede te gaan, 30 km dalen en vervolgens 22 km naar Brilon onze eindbestemming. Tot grote schrik bleek onze jeugdherberg op de top van de berg te liggen en moesten we 3 keer de motieweg beklimmen. Dodelijk vermoeit werden de 12 helden opgevangen door de 5 buspassagiers. Er was goed werk geleverd, bier, jenever en jagermeister stond koud, eten was gereed en de magnetron werd nog door Henk geritseld. Na menig biertje werd door onze soigneur de kaart erbij gehaald voor de 180 km van morgen. Toen bleek dat we alleen maar moeten dalen werd de stemming helemaal top. Frank had al een geluksdag en ontpopte zich als de gangmaker van het feestje. Helaas moesten we Jordi missen bij dit feest, wij hopen niet dat de verwijtende blikken over de staat van zijn fiets hem zo vroeg het bed liet opzoeken. (is wat: zadel valt er af, tasje kapot, ketting eraf en vreemde geleiden (gelukkig voor Jordi ben ik geen kenner van fietsen maar een KOGA is wel een goed alternatief).
Hoe gaat het verder. Een ieder is weer redelijk fit en wij verwachten morgen weer 17 fitte en enthousiaste mannen aan de start. De soigneurs hebben enkele mannen een fijne massage gegeven en ze lopen als herboren rond. Om 8.00 uur staan we aan het ontbijt. Afsluiten is het nu 22.15 uur. Om 19.00 uur geven veel mannen aan dat de luiken om 21.00 uur dicht zouden zijn maar we hebben nog 2 flessen en 5 kratten te gaan. Willem zal een ieder gemotiveerd houden om de Stay o Kay te sponsoren. We gaan er alles aan doen de forse rekening van de eerste avond te overtreffen.
Oet moan.